Friday, May 03, 2024
Follow Us
Poems
කේඩෑරි වී ගිය කර්කශ පොළොවකට

Poems

නපුරු ඇස් දෙක
කලාතුරකින් ඇදෙන හිනාව

Poems
වෙරළ සිඹ සිඹ රැලල කිව්වත්
මොනතරම් ආදර කතා...

Poems
තෙවසරක් පුරාවට
දොඩමළු නොවූ රැයක්

Poems

තුරු සෙවණ යට ඉඳන්
හුදෙකලා වී මෙසේ
කියවන්නේ “පැවරුමක්”
වෙන්න බෑ දියණියේ...

මල් සුවඳ රැගෙන එන
නිල් ගුවනේ සැරිසරන
පාට සරුංගලයක් වගේ
මුතු අකුරු ඇඳි පෙම්පතක් - දෝ
දියණියේ...?

සමාවුව මැනවි මට
දිසාපාමොක් ඇදුරු තුමනේ
සත් වසරකට පසු
වැලිකතර හැරදා
මගේ මුව සිපගන්න
අම්මා එනවා ගම... රට...
කියා තිබෙනවා
මගේ මේ පෙම්පතේ...!

 

yayawatta

Poems

ජීවන ගමන ගෙවනවා කියන්නෙත් හරි අමුතුම දෙයකි දැන් මට??

Poems
දැනන නුඹෙ ආදරේ තරම්
නුඹටම ආදරේ කරන තරම්

Poems
සඳ රජිඳා
කළුවරට

Poems

සඳ පහසක් සේ දැනුනා

Poems

විශ්වාසය

Poems
නොදැක ඉන්න බැරි වූනාම
ඔය ඇස් වල කදුළු උණපු

Poems

හිතේ ඇති කදුලු බිඳු
නෑඹිලියෙ දියකරන්
ඔබ පිසූ රසමසලු
මගෙ උගුරෙ හිරකරන්
මගේ මුලු හිත්පතම
දෙඇස තුල බොඳකරන්
සොයමි මම අම්මෙ නුඹ
ආදරේ ගුලිකරන්

ඔබෙ හිනාවත් එක්ක
ගුලිවෙන්න පොරබැඳන්
මගේ හිත්මල් යායෙ
මල් පිපේ ඇතිතරන්
පෙර පිනෙන් මං ලැබූ
දේවතා ඇස් අරන්

හැමදාම මං ළඟින්

ඉන්න දෙවියෙක් වෙයන්

 

සඳමාලි රොද්‍රිගෝ - ඇමෙරිකාව

Poems

පාන්දර ඉරටත් කලින්,
වෙනදා වගේ නොව ඇහැරිලා

Poems
නුඔ එදා මගෙන් විමසු විට..
නොදැන නුඔගෙ සිතයට..

Poems
වියරු රුහිරු කාහල නද කළ නින්දා ...
සතුරු මිතුරු රන්වැට සින්නෙට බැන්දා ...
මදුරු පිදුරු යුගයට නිදහස කැන්දා ...
ගොදුරු වසුරු අසරණයින් ඉකිබින්දා ...
 
හෙනහුරු දසාව ම දුප්පත්කමට ලැදී ...
පෙරහුරු මරණයට හුස්මත් හිටිව් නොදී ...
අමයුරු සිහිනයක රමණය හිතට දිදී ...
බියකරු මරණයක කදුළක් සතුට යදී ...
 
සමිත්‍රි වල්පොළ 
Poems

සීත තිමිරය තුනී වෙන තුරු හීන් උණුහුම වෙලා රැඳුණු

Poems
මිනිස්සු හරි අසරණයි 
හමුවෙන්නත් බැරි හමුනොවී ඉන්නත් බැරි මිනිස්සු ළඟ
මිනිස්සු හරි අසරණයි 
කියන්නත් බැරි නොකියා ඉන්නත් බැරි වචන ළඟ
මිනිස්සු හරි අසරණයි 
අතාරින්නත් බැරි ළඟ රැඳෙන්නත් බැරි බැඳීම් ළඟ
මිනිස්සු හරි අසරණයි 
මතක් කරන්නත් බැරි අමතක කරන්නත් බැරි මතක ළඟ
මිනිස්සු හරි අසරණයි 
දකින්නත් බැරි නොදැක ඉන්නත් බැරි හීන ළඟ
මිනිස්සු හරි අසරණයි 
ළං වෙන්නත් බැරි ඈත් වෙන්නත් බැරි හිත් ළඟ
මිනිස්සු හරි අසරණයි 
දැනෙන්නෙත් නැති නොදැනෙන්නෙත් නැති හැගීම් ළඟ
මිනිස්සු හරි අසරණයි 
හිමිත් නැති අහිමිත් නැති ප්රේමය ළඟ
SM
 
Poems
රන් තලියක් නොවුණි සඟවා තබන්නට ...
සින්නක්කර නොවුණි උගසට තබන්නට ..
රන් කෙවිටක් නොවුණි උරගා බලන්නට ...
පින් පඩියට හැඬුණි කැඳ රත් කරන්නට ...
කයියක , අත්තමක , අඳයක ඉඩක් නැත ...
හයියක හක්තියක මට සැකයකුත් ඇත ...
තොයිලෙක , දානයක ගුණයක් තිබුණු අත ...
පයිසෙක මතකයක දරුවන්ට වත් නැත ...
කෙඳිරිලි බෙහෙත් ගඳ
තිබුනට පැල අස්සේ ...
මට නැහැ නින්දකුත්
නැතිනම් නුඹ කැස්සේ ...
තෙමුනත් වහල
ලෙඩ අරගෙන නොව වැස්සේ ...
පුළුවන් කමට නොව
වෙළදාමට බැස්සේ ...
බඩගිනි හැකි වුණත් දෙදොහක් උහුලන්ට ...
හිත ගිනි දැවෙයි දරු මුනුපුරු දැකගන්නට ...
ජීවිත දිය කළත් දරු රජ කරවන්ට ...
අමතක වෙලා ඇති ගම එන මග උන්ට ...
 
... මහලු විය ...
Srimanthi walpola