පාව ගියත් ඈත ක්ෂිතිජෙ අත් තටු දිග හැර
වාව ගන්න හදවත ඔබ කම් නෑ ඉඩ ඇර
කාව මතක් උන් නෑ අපෙ මතකය නම් මර
දාව නුඹට බිහි වෙන තුරු ඉල්ලමි මම වර
සසරෙ හුරු පුරුදු එක් දේමය..
නිමා කර එකින් එක දාමය..
දුක තියන් සිනහවක් ඒමය..
මුළු හඳින් දුන් එකම දේ ප්රේමය..