04.12.82
සිරකරු අංක 3220

එස්. වාට්ටුව ,
වැලිකඩ බන්ධනාගාරය
මගෙ චූටි දුවේ,
මාව එදා පොලිසියෙනුයි , යුධ හමුදාවෙනුයි ඇවිල්ල අරගෙන යනකොට උඹට තේරෙන්නෙ නැතුව ඇති මාව කොහෙද ගෙනියන්නෙ කියලා . මම උඹ ඉන්න පැත්තවත් බැලුවෙ නැත්තේ මට දුක හිතෙයි කියලයි.එදා පාරෙ දෙපස උන්න සිය ගාණක් ජනතාවට අත වනාගෙන මම ගෙදරින් පිටත් උනත්, මම උඹවත් හදවතේ කොනක හංගාගෙනයි ආවේ. මම උඹව මොහොතකවත් ඉන් අයින් කරන්නේ නැහැ . උඹ බාගෙ වෙලාවට බලාගෙන ඉන්න ඇති මම ආයෙ එනකන්. නමුත් , දවසකින් දෙකකින් උඹට අමතක වෙලා යන්න ඇති මාව. මම දන්නව ආයෙ උඹ මාව නොදැක්කොත් උඹ ලොකු ගැහැණියක් උනදාටවත් උඹට මාව හරියට මතක හිටින එකක් නැහැ.ඒත් මටනම් උඹව උපන් වෙලාවෙ උන්න විදිහම පවා තවම මතකයි. එදා ඉදලා අවුරුදු දෙක හමාරක් තිස්සේ උඹ වැඩුන හැටි මට හොඳටම මතකයි. උඹ හැරෙනවා, පෙරළෙනවා, බඩගානවා, දනගානවා, යන්තම් නැගිටින්න හදනවා,වැටි වැටි ඇවිදිනවා, අම්මා තාත්තා කියනව මට හොඳට මතකයි. මට ඒ හැම දෙයක්ම එකම හීනයක් වගේ. ඒ හීනේ මුලක් අගක් දකින්න නැහැ . ඒක කෙළවරක් නොවන සිහින වැලක්.
උඹව බිමින් තියපුවහම උඹ කියන්නේ "තාත්තාට වඳින්න ඕනෙ" කියලා . මම උඹ ඉදිරිපිට පිළිමයක් වගේ හිටගෙන ඉන්න හරිම ආඩම්බරෙන්. උඹ බිම දණගහලා ඔලුව බිම තියලා,අර පුංචි අත් දෙක එකතු කරලා මගෙ දෙපා වඳිනවා. වැඳලා නැගිටින්න උඹ තවම දන්නෙ නැහැ. සමහරදාට මම ටිකක් බලාගෙන ඉන්නවා උඹ තාමත් මගේ දෙපාමුල වැඳගෙන ඉන්නව. මම නැමිල උඹ වඩාගෙන තුරුළු කරගෙන ඉඹ ගන්නව. මුළු ලෝකෙම මගෙ දෑතට තුරුළු වෙලා.
මම මේ කටුක අනන්ත සංසාර ගමනේ ආත්ම ගණනාවක් ගෙවන්න ඇති උඹව හොයාගන්න . ඒ හැම ආත්මයකම පෙරුම් පුරාගෙන උඹව හොයාගෙන ආවා. මීට ඉහත කිසිම ආත්මයක මට උඹව හම්බවෙන්න නැතුව ඇති. ඒකයි මට උඹව මේ තරම් අගේ.
මගේ පැතුම උඹ දක්ශ ගැහැණියක් වෙන්ට නෙවෙයි . පොහොසත් ගැහැණියක් වෙන්ට නෙවෙයි. උඹ ලස්සන ගැහැණියක් වෙන්ටත් නෙවෙයි. උඹ කරුණාවෙන් පිරුණු ගුණ යහපත් හොඳ මනුස්සයෙක් වෙන්නයි. මුළු ලෝකෙටම කරුණා කරපන් දුවේ.ඊට වඩා උතුම් දෙයක් තවත් නැහැ.
උඹ උපන් මොහොතෙම මම තීරණය කරල තිබුණේ උඹට 'යශෝධරා' කියල නම් තබන්න. අපි උඹට දමන්න කියලා සිය ගණනක් නම් හෙව්වා. ඒත් 'යශෝධරා' මගේ හිතේ තිබුන එකම නමයි. මේ මිහිපිට ඉපිද ,රජසැප විඳ පසුව කාත් කවුරුත් නැතිව අනාත වී, අසරන වුන කෙනෙක් යශෝධරා . ඒම හා අසරණකම ජනතාව වෙනුවෙන් ඉවසා වදාරාගෙන උන්නා.
අන්න ඒ ඉවසීමේ , අවබෝධයේ, කරුණාවේ, ගුණ ගුණයහපත්කමේ කෙළවරයි යශෝධරා . ආදරයේ,දයාවේ, අසරණ බවේ කෙළවරයි යශෝධරා. ඒ ගුණාංගවලින් බිඳක්වත් උඹට තිබුනොත් උඹ හොඳ මනුස්සයෙක් වෙයි. මට ඒ ඇති. මිනිසත් බව ලැබ මෙලොව උපන් කෙනෙකුට ආරක්ෂා කර ගන්නට ඇති ලොකුම වස්තුව මනුස්සකමයි. ඒ මනුස්සකම රැක ගතහොත් , අපිට මුළු ආත්මය පුරා සතුටු වෙන්න හැකිවේවි. මුළු ජීවිත කාලයක් පුරාම ගෙවන්නට ඇති මේ භවයේදී මුළු ලොව දෙසම කරුණාවෙන් බලපන් දුවේ. එහෙම කළොත් මොනතරම් කරදර, දුක් ගැහැට විඳින්න සිදු වුණත්, කෙළවර මහා සතුටක් විඳින්න හැකි වේවි.
උඹට මේ ලියුම කියවල තේරුම් ගන්න තව හුඟක් කල් ගතවේවි. කවදහරි ඈත දවසකදි උඹ මේ ලියුම කියවල තේරුම් ගත්තොත් , එදාට උඹට වැටහේවි උඹේ තාත්තා උඹට මොනතරම් ආදරේද කියල. මම උඹට හරිම ආදරෙයි...!
විජය කුමාරතුංග.
(උපුටා ගැනීමකි)✍️