මව් පියන් හෙළු අකුල් හින්දා
මවෙත පිටු පෑ පෙම්බරා
මගේ මරෙණට නාපු හින්දයි
ආවෙ දකිනට හිත පුරා
බලෙන් වාගෙම උඹව බැන්දූ
අම්මලත් විරසක වෙලා
දික්කසාදෙට කොලේ ලියලා
මක් කරනවද තනිවෙලා
හැඩට තිබු මුව කැත කරන් උඹ
ඉන්න හැටි බමුණෙක් වගේ
ලොවෙත් නැති මන් ආයෙ එනකන්
ඉන්න උඹටත් නුහුගුණේ
උඹට මට තිබු හීන විඳවනු
බැරි නිසා මන් මියැදුණේ
ඒත් උඹ දුක් විඳිනු දකිනට
මළත් මට තව බෑ අනේ
මහත්තයො මන් ඇවිත් ඉන්නේ
උඹට තනියක් නොදෙනෙමී
නුඹත් එක්කල යනෙන තැනකට
පසුපසින් මන් පැමිණෙමී
නුඹට කරදරයක් කරන්නට
කිසිවෙකුට ඉඩ නොතබමි
වෙන හිතක් ළඟ නතර වුණු දා
යළි නොඑන්නට චුත වෙමී
පුංචි කවිකාරි