මහමායා වරැ ලෙස
මව ගෙට වඩිනා සද
පවන විලස දැනෙන
ඒ මව් සෙනෙහෙට
නිමක් නැතිද මා අම්මේ...
දැරැවාද මගේ අම්මේ
භව ගමන දුර බව රළුම බව
දැනුනාද ...පෙරහැරක පුර සේ වැඩි
තුන් සරණක හඩ අසන්නට වත්
සිත දරැ සෙනෙහෙන් මිදුනාද......අම්මේ....
ඒ නමුදු සැනසුම ක සුසුමක්..හදට
දැනුනාද..කෙදිනක හෝ...දිවියේ
බැහැරක සිත දුවනවාද කෙදිනක හෝ
දරැ සුවදට ඉව අල්ලා.ඒ හඩම සොයනවාම මිස
...සුනා..