රන් තලියක් නොවුණි සඟවා තබන්නට ...
සින්නක්කර නොවුණි උගසට තබන්නට ..
රන් කෙවිටක් නොවුණි උරගා බලන්නට ...
පින් පඩියට හැඬුණි කැඳ රත් කරන්නට ...
හයියක හක්තියක මට සැකයකුත් ඇත ...
තොයිලෙක , දානයක ගුණයක් තිබුණු අත ...
පයිසෙක මතකයක දරුවන්ට වත් නැත ...
කෙඳිරිලි බෙහෙත් ගඳ
තිබුනට පැල අස්සේ ...
මට නැහැ නින්දකුත්
නැතිනම් නුඹ කැස්සේ ...
තෙමුනත් වහල
ලෙඩ අරගෙන නොව වැස්සේ ...
පුළුවන් කමට නොව
වෙළදාමට බැස්සේ ...
බඩගිනි හැකි වුණත් දෙදොහක් උහුලන්ට ...
හිත ගිනි දැවෙයි දරු මුනුපුරු දැකගන්නට ...
ජීවිත දිය කළත් දරු රජ කරවන්ට ...
අමතක වෙලා ඇති ගම එන මග උන්ට ...
... මහලු විය ...
Srimanthi walpola